Zamglone widzenie, pojawianie się kolistej obwódki wokół źródeł światła i spostrzeganie wyblakłych kolorów mogą świadczyć o rozwoju zaćmy.
Choroba dotyka najczęściej osoby około 50 – 60 roku życia, ale współczesna medycyna zna nowoczesne zabiegi medyczne trwające zaledwie kilkanaście minut, które nie są związane z długim pobytem w szpitalu.
Kataraktę czyli zaćmę starczą możemy podzielić na kilka rodzajów w zależności od miejsca wystąpienia zmętnienia. Wyróżnia się zaćmę korową, podtorebkową tylną, oraz zaćmę jądrową.
Natomiast ze względna stopień zaawansowania zmian wyróżniamy zaćmę początkową, gdzie pojawiają się zmętnienia pojedyncze a ostrość wzroku pozostaje prawidłowa lub nieznacznie upośledzona.
Kolejny etap to zaćma niedojrzała – jest ona nasileniem pierwszych zmian, czego konsekwencją jest znaczne osławienie ostrości wzroku. Zaawansowana postać choroby to zaćma dojrzała, gdzie wszystkie warstwy soczewki są zmętniałe.
W tym wypadku ostrość wzroku, obniżona jest do ruchów ręki przed okiem lub jedynie poczucia światła. Niekiedy zmętniała soczewka zwiększa nawet kilkakrotnie swoją objętość w wyniku pęcznienia jej włókien.
Powstaje wówczas zaćma pęczniejąca, która powoduje spłycenie komory przedniej i może wywołać wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego przez zablokowanie źrenicy i kąta przesączania (zaćma przejrzała).